Iedereen kent hem als een van de grootste voetballers die ons land ooit gekend heeft. Van Europees kampioen met PSV als speler, tot Belgisch kampioen met degradatiekandidaat Lierse als trainer. Momenteel probeert Eric Gerets -ook wel de Leeuw genoemd- vooral te genieten van de kleine dingen in het leven. Tussen de fierheid en de karaktersterkte voelde ik de tristesse van de beperking waarmee hij 12 jaar geleden noodgedwongen geconfronteerd werd.
“Zeg Eric, wanneer heb je tijd voor een kort interview voor mijn website Bioacademy? Het gaat over gezondheid en geluk.” Dit vroeg ik om 9 uur 30 ’s morgens. Zijn antwoord had ik niet verwacht en zette mijn dag ondersteboven.
“Om 11 uur”, zei hij. Natuurlijk liet ik alles vallen om richting Maasmechelen te rijden. Om zo’n voetbalicoon als Eric Gerets te kunnen spreken, verander je graag je dagschema. Zijn hartelijke persoonlijkheid was van het eerste moment duidelijk.
Je hebt veel meegemaakt.
“Ja, veel leuke dingen vooral. Van het ene hoogtepunt naar het andere.”
Wat is het hoogtepunt in je carrière?
“Het hoogtepunt in mijn carrière? Het zijn er meerdere, als speler en als trainer. Het winnen van de Champions League. Gouden Schoen in 1986. Halve finale van de wereldbeker Mexico met de nationale ploeg. Als trainer kampioen met Lierse, die als degradatiekandidaat de titel won. De kampioenschappen in verschillende landen.”
Hoogtepunten waarvan menig sportman alleen maar dromen kan. Maar aan de andere kant een uppercut van jewelste. Eric kreeg een hersenbloeding in Qatar in 2012 -op dat moment als trainer van Lekhwiya Sports Club. Verschrikkelijk voor zo’n actieve man. Maar gelukkig werd zijn wilskracht niet aangetast.
Wat is gezondheid voor jou?
“Gezondheid was het belangrijkste tot ik 12 jaar geleden die hersenbloeding kreeg. Toen was mijn gezondheid naar de haaien. Nu probeer ik te genieten van kleine leuke dingen, kleine werkjes hier op de boerderij, want die is groot en er is veel te doen. Opstaan en proberen te genieten van de momenten die zich aandienen.”
in gesprek met Eric Gerets over voetbal, gezondheid en geluk
Wat heb je vroeger gedaan om zo sterk mogelijk voor de dag te komen?
“Sportief was ik top. Maar het heeft ook een mentaal aspect natuurlijk. Ik heb trekjes van mijn moeder. Die had ook de mentaliteit om niet bij de pakken te blijven zitten. Zodoende heb ik de juiste houding gehad om hard te werken.”
Helpt die instelling je ook nu je beperkt bent?
“Ja, maar nu is het overleven en dat op de meest leuke manier. Kleine dingen vinden die leuk zijn.”
Is er groot verschil in mentaliteit in al die verschillende landen waar je speelde en trainer was? Nederland, Duitsland, Frankrijk, Saoedi-Arabië, Marokko, Turkije, Italië en Qatar?
“Elk land heeft zo zijn eigen gewoonten. De Turken vind ik wel geweldig. Als die je respecteren, dan is dat ook echt zo, dan is dat op een vurige manier, zoals bij Galatasaray. Vorige week was ik in Marseille voor hun wedstrijd tegen PSG. Ik word overal nog met open armen ontvangen. Als een Marseillais eenmaal van je houdt, dan is dat voor het leven."
Heb jij buiten het sportieve nog hobby’s?
“Vissen.”
Is het daarom dat je hier naast het kanaal woont?
“Nee, hier achter is een grote vijver waar ik vaak ga vissen.”
Waarom vind je dat leuk?
“Ik heb dat altijd gevonden. Toen ik 10 was ging ik al vissen.”
Is het ook de rust die vissen met zich brengt?
“Ja, en wielrennen. Alle klassiekers en rondes... heerlijk!”
Eric Gerets woont bijzonder rustig op een prachtige vierkantshoeve
Wat is voor jou gelukkig zijn?
“Zoals ik zei, geluk is in kleine dingen te vinden, een kop koffie drinken met vrienden, het gras maaien. Geen heldhaftige dingen meer, gewoon rust. Als ik hier ben, ben ik gelukkig. We hebben nog een huis in Grace-Hollogne, mijn vrouw is Franstalig. Als we daar vier dagen zijn, moet ik terug naar deze plek.”
Het is hier stil...
“Hier is een droom…”
Welke voetballers hebben jou een bijzondere indruk nagelaten?
“Twee vrienden. Wilfried Van Moer, hij is al een paar jaar dood en Leon Semmeling, die drie weken geleden begraven is. Leon zag ik alle twee weken op de match in Luik. Zijn dood raakt me wel. Hij is een Waal. En toen ik in het begin als Vlaming bij Standard kwam, heeft hij me in de armen genomen en Wilfried heeft dat ook gedaan. Dat was heerlijk. Dat zal ik nooit vergeten.”
Vriendschap is voor jou blijkbaar belangrijk…
“Ja, totaal. Familie en vrienden.”
Met al je ervaring, welke raad zou jij aan jonge mensen geven in verband met gezondheid en geluk?
“Gezondheid en geluk? Beide zijn nauw met elkaar verbonden. Je kan topvoetballer zijn en toch niet gelukkig; dan ontbreekt je iets. Als je het kunt combineren, presteren én gelukkig zijn dan is dat dik in orde. Verdere raad? Ga voor datgene wat je voor ogen hebt, maar sluit je ogen niet voor de mening van andere mensen, die veel ervaring hebben.”
Heb jij altijd opengestaan voor raad?
“Meestal wel. Ik heb natuurlijk fouten gemaakt. Zolang je maar leert van je fouten.”
